نگاهی به تفسیر ادبی عرفانی قرآن مجید    ( 1164 )                                                  

آدرس این وبلاگ در تلگرام :   َ        

https://telegram.me/adabvaerfan

سوره 24 : نــور ( مدنی ـ 64 آیه دارد ـ جزء  هیجدهم ـ صفحه 350 )

  ( قسمت اوّل )

نشانــه هــای قـدرت

   ( جزء هیجدهم صفحه 350 آیه 1 ) 

بسم الله الرحمن الرحیم   

سُورَةٌ أَنْزَلْنَاهَا وَفَرَضْنَاهَا وَأَنْزَلْنَا فِیهَا آیَاتٍ بَیِّنَاتٍ لَعَلَّکُمْ تَذَکَّرُونَ

     ترجمه لفظی آیه شریفه :

[این] سوره‏ اى است که آن را نازل و آن را فرض گردانیدیم

و در آن آیاتى روشن فرو فرستادیم باشد که شما پند پذیرید

  نگاهی ادبی و عرفانی به آیه شریفه : 

بسـم الله الرحمـن الرحیـم

نام خداونـدی نکو نام در هــر نام ،

و ستـوده به هـر هـنگام ،

خود ستوده بی ستاینده ،

بزرگ عزّت بی پرستش بنده ، 

خدای حکیمِ راست دان ، 

خـداونــدِ علیـمِ پاک دان ،

خـداونـدِ مهربانِ کاردان ،

بخشاینده روزی رسان .

خـداونــدی که درآمد هـر چیـزی از وی،

و بازگشت هرچیزی به او است.

پادشاهی که از حال رهی آگاه است

و رهی را نیک پشت و پناه است،

خود دارنـده و خود سازنده ،

که خود کردگار و خود پادشاه است ،

رواننده آفتــاب و مـاه ،

روشن کننـده دل های سیاه ،

یــاد وی راحتِ روح و آســایشِ دلِ مجــروح ،

و اسـرار عارفان به یاد وصــال وی مشروح است.

ای رادمـــــرد ،

چند که در خوابی بیدار شو ،

که وقت صباح است ؛

و اگر در خمار شرابی هین!

که پرتـو حـق صبوح است!

 آفتاب برآمد ای نگارین دیــــر است

گر بر سر تــو نتابـــد از ادبـار است

دریغــــــا !

که از همه جانب به ساحت حـق راه است ولی رونده نه !

بوستــان عزت پر از میـوه های لطیـف است ولی خورنده نه !

عالَم همه پر از صـدف دعــوی است ولی یک گوهـر معنی نه !

همـه عالـم دل شـده ی یوســف  ولی هیـچ یک یعقـوب نــه !

 مَــــــــرد باید کـه بـوی دانـد بُـرد

ورنه عالم پر از نسیــم صبــاست

درویشی را پرسیدند :

چه دلیل بر هستیِ خــــــدا است؟

گفت : آفتــاب که برآمد ، نیـازی به چراغ نیست ،

هـمه عالــم دلیـل است نگرنــده می بایــد !

هـمه جهـان گل و ریحـان است بوینـده می باید !

هـمه عالــم تـریـاق است مـار گـزیـده می باید !

هـمـه جـهــان نشــانـه هــای قــدرت اوست .

و همـه دلیل حکمـت ، وحـدانیـت و فردانیـت او است ،

آیات و احکام فرستاده ی او ،

همه دلیل بر هستی و یگانگی اوست !

ای جوانمـــــــرد ؛

اگر روزی تو را آفتاب معـرفت از فلک عظمت بتابد،

و دیده همت تو ، آیات جلال و عـزّت حـق ببیند،

این دنیا که تو شکار او شده ای نعـلی کنند ،

و به سُمِِّ سَمَندِ همت تو زنند،

و عقبی را حلقه ای سازند ،

و در گوش چاکـران حضرتت کنند ،

و آنگاه تو را شاه وار به بارگاه ویــژه جلال در آورند!

زین نادره تر کِـرا بُـــوَد هرگز حال

من تشنه و پیش من بود آب زلال !

این جمعــه هم گـــذشت

و نیامدیــــد آقــــــا !

و ما همچنــــان در فراقتـــــان

دعــــــای فَــــــرَج بر لب داریم